"Taka o! Z tymi tutaj" ;0)

 Amelia potrzebowała sukni. Jak to Owen określił "takiej, z tymi tutaj i z takimi o! i jeszcze żeby miała takie coś, przy tych tutaj" ;0) Noo! 

Przecież to jest takie proste ;0)

Ale biedna Amelia, żeby sprostać oczekiwaniom chłopaka, który tak szczegółowo opisał wygląd damskiej sukni wyjściowej, potrzebowała rady przyjaciółek :0)

Wybrały się do sklepu we trzy :0) jednak najpierw kupiły letnią, batystową sukienkę dla Ruivo :0) 

Dziewczyna nie planowała zakupów, ale kolor i lekkość materiału, z którego uszyta była sukienka... 

Ruivo stała przed witryną sklepową jak zaczarowana, a w głowie miała tylko jedną myśl: "muszę ją mieć, muszę" :0) 

Weszła do sklepu, wzięła z wieszaka sukienkę i z ogromnym uśmiechem szczęścia powędrowała do przymierzalni ;0) Po chwili wyszła w sukience swoich marzeń i skierowała kroki w kierunku kasy. Zapłaciła za sukienkę i zadowolona z siebie wyszła ze sklepu :0)

- I co tak stoicie z rozdziawionymi dziobami? Idziemy po tę sukienkę dla Amelii?

Dziewczyny wymieniły zdziwione spojrzenia, tak zdecydowane zachowanie u nieśmiałej z natury Ruivo było co najmniej dziwne ;0) Poczłapały jednak za szczęśliwą Ruivo do kolejnego sklepu :0)

     

Po drodze Ella kupiła króliczka dla Agatki, córeczki Agnes :0)

Amelia wchodziła do każdego napotkanego sklepu w poszukiwaniu sukienki ;0) więc dziewczyny miały sporo wolnego czasu ;0)

Ella usiłowała schować króliczka do torby, ale w dziwny sposób królik ciągle z niej wystawał ;0)

Dziewczyny zaczęły się już niepokoić o Amelię, która ciągle znikała za drzwiami sklepów ;0) więc jak tylko wyszła z kolejnego sklepu, zaczęły wołać i machać w jej kierunku, by zwrócić na siebie uwagę ;0)

Dotarły wreszcie do Butiku, w którym Amelia chciała obejrzeć jeszcze kilka sukienek :0)

Ruivo i Ella usiadły grzecznie na fotelu stojącym w sklepie, a Amelia z ekspedientką poszły szukać tej jedynej w swoim rodzaju sukienki ;0) 

Dziewczyny siedziały rozbawione na fotelu porównując całą sytuację do programu TV "Salon sukien ślubnych" ;0)

Amelia wyszła z przebieralni i stanęła na postumenciku w sukience, którą zaproponowała jej ekspedientka :0)

- Bardzo ładnie wyglądasz w tej sukience Amelio - zachwyciła się Ruivo.

 

Ella za to śmiała się w głos :0)

- Ta sukienka ma wszystko, o czym mówił Owen! :0) ma "takie, z tymi tutaj, i takimi o! i jeszcze  takie coś, przy tych tutaj" hahaha...

- Czegoś jednak Ci brakuje - śmiejąc się nadal, powiedziała Ella i podała Amelii sznur korali :0)

- Och! Dziękuję - cicho powiedziała Amelia.

- Naprawdę bardzo ładnie wyglądasz :0)

- Tak. Jestem pewna, że Owen będzie zadowolony :0)

-  Wiesz Amelio, w sumie to nasza pomoc wcale nie była Ci potrzebna ;0) Sama znalazłaś i wybrałaś sukienkę... :0)

- Ale oczywiście bardzo miło spędziłyśmy czas :0)

- Alex?! Co Ty tutaj robisz?

- Właśnie wracałem do domu z pracy i "coś" ognistego w kolorze zwróciło moją uwagę ;0) więc wszedłem do sklepu :0) A tu proszę, jaka niespodzianka ;0)